Carpatii Orientali
Kotrljajući se po Istočnim ili Orijentalnim Karptima kao da prolazimo kroz vremeplov. Konji upregnuti u zaprege klackaju se putevima lagano, ne narušavajući dremež putnika koji se voze u njima, na nestvarno zelenim pašnjacima pastiri lenjo, podlakćeni u debeloj hladovini, nadgledaju stada ovaca i krava, a sela sa ljupkim drvenim kućama, sa čijih se terasa i balkona šareni cveće, spokojno tihuju na letnjem suncu. Ovde ljudi svakom prolazniku nazdravljaju “Bună ziua” a deca za putnicima dovikuju “Drum bun” i dugo mašu za njima.
Iidiličnu sliku kvare samo gomile smeća koje se vide posvuda: podjednako duž prometnih i duž skrajnutih puteva, na seoskim i gradskim ulicama, u javnim parkovima ili duboko u planinama. Tu su i čopori pasa lutalica koji iskaču neočekivano iza žbunja, drveća, ćoškova, kola, ljudi, iza svih mogućih i nemogućih mesta nasrćući na putnike, jureći dugo za točkovima njihovih vozila a potom lajući po vascelu noć za njihovim mirisom u daljini.
Ipak, sve skupa, čini se kao slika zamrznuta u prošlosti, kao vreme koje stoji, kao lepota koja istrajava. Jezdimo kroz nju skoro bez daha.
.
.
