Pećine Taškalea i Manazana
[title size=”2″]Taškale[/title]
Taškale se nalazi u Centralnoj Anatoliji, u provinciji Karaman, na 48 km udaljenosti od istoimenog grada. Kontinentalna klima, sa toplim i suvim letima, a hladnim i oštrim zimama, te geološka struktura zemljišta — krećnjaka, pogodovali su nastanku velikog broja pećina u njima. Neke su prirodne, a većina su ljudskih ruku dela.
[title size=”3″]Pećine-silosi u Tašakleu[/title]
U Taškaleu ima ukupno 250 pećina koje se koriste kao prirodni silosi za čuvanje hrane. Sve su u steni na severnoj strani grada. Ostave se nekad nalaze na visini od četrdeset metara i do njih se stiže jedino spolja, penjući se kao slobodni penjač uz spoljašnju zid, na kome su useci-stepenice za lakše penjanje. U svakoj od ovih ostava može da se skladišti pet do čak šezdeset tona robe koja se doprema i otprema pomoću sistema kotura i kanapa.
[title size=”3″]Kamena džamija[/title]
U jednoj od ovih pećina danas se nalazi džamija bez minareta. Ne zna se kada je sagrađena ali se sa velikom sigurnošću pretpostavlja da je unutra najpre bila crkva. Ima pravougaonu osnovu i kameni krov koji je prekriven limom i gvožđem. Unutra su tri galerije, a enterijer je tipičan za period seldđučke umetnosti, sa drvenim ogradama i detaljima. Geometrijski motivi najčešće imaju oblik Kabe, kocke, i svi su ručno rađeni.
Zanimljiv je jedan natpis koji kaže: “Pravda leži u senci mača”.
[title size=”2″]Manazan[/title]
Pet kilometara severozapadno od Tašakalea nalazi se kompleks pećina koje su uklesane u pet jasno izvdojenih nivoa. Arhitektura ovog jedinstvenog prostora je jednostavna: jedan hodnik koji se poput odžaka diže od temelja do vrha, po sredini zadanja, a koji je zapravo jedini prolaz u unutrašnjost. Od njega se, vodoravno, odvajaju galerije i prosotrije na svakoj od etaža. Hodnik je veoma uzak i uz njega se moralo penjati pomoću useka u steni.
Manazanske pećine potiču iz ranohrišćanskog perioda, iz sedmog veka naše ere, o čemu svedoči crkva na drugom nivou u kojoj su ostaci fresaka, kao i očuvani motivi lišća vinove loze i riba.
Na svakoj etaži nalaze se bazeni za prikupljanje i skladištenje pijaće vode, a kada se svi napčune, utvrđenje je moglo da izdrži višemesečnu opsadu.
Danas je druga etaža poznata kao ‘peščano utvrđenje’ a treća kao ‘konjski skver’ jer se pretpostavlja daje služila kao veliak konjušnica. Konji su, verovatno, dopremani sa spoljne strane zida, pomoću primitivnih liftova.
Četvrta etaža danas se naziva ‘grobnica’ budući da ima brojne mini-niše u kojima su čuvani mrtvi.
Unutar Manazana nalazi se oko tri hiljade manjih i većih pećina, a u slučaju opasnosti, u ovom prostoru moglo je da se sakrije do pet hiljada ljudi.
Fotke su ovde
